Το ταξίδι

[ Μια μνήμη ήρθε από παλιά... και χόρεψε για λίγο στο μυαλό μου ]

(Στο Φώτη)


Ο ήχος
της νεότητας
είναι
καθάριος
τα τύμπανα
αντηχούν
στο ύψος
των αιθέριων ρευμάτων.

Η φλόγα
της νεανικής ψυχής
καυτός πυρήνας
το ηφαίστειο
τη λάβα του
τινάζει
στο ύψος των κυμάτων.

Το γέλιο
γίνηκε
ρούχο πολύχρωμο
και η ματιά
πήρε
τη γεύση του έρωτα
έγινε βλέμμα
πιο βαθύ
κι από την άβυσσο

κι άρχισε το ταξίδι...

Ζωντανές σκιές

Η γη του χαλκού
θα πεθύμησε πάλι
τα γυμνά τα κορμιά
της ζεστής εφηβείας

και ο κύκλος της φωτιάς
θα ονειρεύεται ακόμη
τις απαλές ταλαντεύσεις
των ανέμελων γέλιων.

Μια γιαγιά
θα προσμένει για πάντα
να κεράσει με σπόρια
τα τρελά τα πουλιά

κι ένας βράχος ψηλός
θα κρατά μες το χρόνο
να γεμίσει με χρώμα
τις εικόνες που σβήνουν.

Ο χώρος πάντα κρατάει
ζωντανές τις σκιές...