ΣΥΛΛΟΓΕΣ

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Το έκκριμα



Κι ένας μαστός μπορεί να βοηθήσει..... 
αναλόγως το έκκριμα.

Διάφανο – αν είναι –
σου προσφέρει ασφάλεια
- σε κάνει γλυκό, τρυφερό
- συντηρεί στο μυαλό χρόνια αθώα.

ή έστω λίγο από κίτρινο... - ρε αδελφέ -
- λιγάκι πιο οικείο σε κάνει
- σπάει τον πάγο
- και σε κάνει – αν όχι να γελάσεις – να προσφέρεις μειδίαμα με ελάχιστη δόση ευγένειας.

Όταν όμως αλλάζει το χρώμα
κι αποκτά αποχρώσεις του ροζ ή του κόκκινου....
άλλες σκέψεις γεμίζουν το χώρο
- άλλη κίνηση οφείλεις να κάνεις
- ή το σώζεις.... και σώζεσαι
- ή το αφήνεις να στάζει – λίγο λίγο -

..... μέχρι ολικής αποστάξεως!   

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

Σε μια κόχη



(Στα... Λουλούδια)

Σε μια κόχη

- εκεί ακουμπώ το φόβο -
μακριά από τα μάτια όλων
- ακόμα κι αυτά των αγγέλων -

Συγκεντρώνω τις λίγες λέξεις  
- φύλλα που έχουν πέσει -
από τις κλειδωμένες ψυχές
- η τόλμη είδος πια πολυτελείας -

Διαβάζω τα όνειρα
- ανώνυμα για ασφάλεια -
απ' το δράκο που πια έχει δραπετεύσει
- τα παραμύθια αιμορραγούν - 

Κάπου... δεν ξέρω πού...
- πάντως εκεί στην κόχη -
πόνος κι απορία μαζί

Σε μια κόχη
- μαζεύω ακόμα -
το φόβο, τον πόνο, την αγωνία 
- μαζί με την πείνα για όλα - 

- του Πανσέ, του Χρυσάνθεμου
- της Μαργαρίτας, του μικρού Ζουμπουλιού!