Η ελπίδα κονταίνει

Πολλά τα φώτα που ανάβουν
- στα σπίτια -
λίγα τα πρόσωπα που ξεπροβάλλουν
- στα παράθυρα -

μιας και ο ήλιος αργεί
και το ήθος της πόλης ξεφτίζει.

Τα χρώματα των ρούχων
μπερδεύουν τα σώματα
- η πλέξη των νημάτων σχηματίζει ένα πλέγμα -

μιας και του άστρου το φως δεν αρκεί
και η ελπίδα του κόσμου κονταίνει.

Στο δρόμο δεν υπάρχει ζωή
- μόνο λίγες αφίσες -
που θυμίζουν το πέρασμα όλων
- σ' έναν πόλεμο μόνιμο -

μιας κι ο λόγος μας διχάζει
και το ψέμα και πάλι κρατεί τα ηνία!