μια μνήμη που δούλευε για δύο....

βγήκαμε στο δρόμο
κι απόρρησε απ' τα πολλά τα φώτα
της είπα ότι έρχονται Χριστούγενννα
και γέλασε ανέκφραστα
της άπλωσα το χέρι κι απλώς το έπιασε
περπατούσαμε μαζί
μέσα στην πόλη για μερικά τετράγωνα


της χάιδεψα τις άκρες των δακτύλων της
μέσα στη χούφτα μου
μα αυτά δεν είχαν τη δύναμη να μου μιλήσουν


ήταν πράγματι αναπάντεχο το χθεσινό απόγευμα...
βουβό απόγευμα, χωμένο μες στη σιωπή
που τύλιγε την έκπληξη και μεγάλωνε την αμηχανία

επιστρέψαμε στο σπίτι, εκεί που με γέννησε...
καθήσαμε κοντά στο τζάκι κι αρχίσαμε σιγά σιγά
να φέρνουμε στη μνήμη μας άλλα Χριστούγεννα
- θυμάσαι μάνα;
- ε; .... ναι, ναι.... σε στεναχώρησα, αγόρι μου;
- όχι, μάνα.... μια χαρά είμαι!

μια μνήμη που δούλευε για δύο
μπροστά στις φλόγες της φωτιάς
που είχε κάψει πια αρκετές φωτογραφίες....

πριν 12 χρόνια....

άφιλος

Μερικές φορές τα λεκτικά πυροτεχνήματα
δεν αρκούν
να φωτίσουν τα συναισθήματα της ψυχής....

έτσι μένεις
μόνος στο χώρο,
γίνεσαι
άφιλος,

κλείνεις
τις πόρτες και τα παράθυρα,
χτυπάς
την πλάτη σου στον τοίχο,
ανάβεις
το ένα τσιγάρο μετά το άλλο,
σκοτώνεις
τα όνειρα
- που ζωγραφίζει το φως του κεριού,

η μουσική στο χώρο
γίνεται μαχαίρι στο στομάχι σου,
η σιωπή
σού γεμίζει το νου,
πέφτεις στα τέσσερα
και σέρνεις το σώμα,
τα μάτια
σταματούν στην πιο σκοτεινή γωνία

μια αλυσίδα βαριά
δένεται στο λαιμό σου,
το βάρος της
γίνεται δάκρυ,
το δάκρυ
γίνεται κλάμα,
και το κλάμα
ουρλιαχτό!

φωτογραφίες από την παράσταση "μ'ένα φεγγάρι στα μαλλιά" του λυκείου Ανδραβίδας στα πλαίσια του φεστιβάλ κινηματογράφου Ολυμπίας. http://www.facebook.com/photo_search.php?oid=56476235248&view=all

μπροστά στο πάθος

τα μάτια δεν μπορούσαν να κρατήσουν τα δάκρυα

καθώς μπροστά μου ζωντάνευε το πάθος

τόσα χρόνια πέρασαν

τόσες στιγμές

θεέ μου

...

πριν το τέλος

Α ρε Αλέξη.... τελικά δεν τους βόλεψες καθόλου!

Τον θύτη τον αποκάλεσαν τρελό... όμως τρελός δεν ήταν.... κάποιοι άλλοι του ψιθύρισαν στο αυτί : είσαι εσύ το κράτος. Σαν του προσφέραν λοιπόν την εξουσία βάλθηκε και γίνηκε τρελός κι αυτός στάθηκε μπροστά και τους μιμήθηκε... τι πιο απλό... πήρε κι αυτός μια ζωή, στο περιθώριο την έστησε μαζί μ' όλες τις άλλες.... Μα δεν του είπαν ότι μετά απ' αυτό θα τον κρεμάσουν στην πλατεία, κι ούτε ότι θα βάλουνε τον κόσμο να τον φτύσουν..... Άραγε το προσέξατε; Το Βατοπέδι γίνηκε δεύτερο θέμα στα κανάλια... και μεταξύ τους έλεγαν : λέτε να τα καταφέραμε; Μα δεν περίμεναν να γίνει κάτι τέτοιο!!! Το υπουργείο παιδείας φόρεσε τη τεθλιμμένη μάσκα του και βγήκε.... εκπρόσωπός μας.... τι "τιμή" !!!! έκλεισε τα σχολεία... ελπίζοντας ότι.... αύριο τα παιδιά θα ξεχαστούν μέχρι αργά μες στο κρεβάτια τους.... Μα σίγουρα ούτε αυτό θα τους καθήσει! Α ρε Αλέξη.... δεν τους βόλεψες καθόλου!