Το χαμένο χαμόγελο!

(Στον Άγγελο)

- Γιατί κλαις; Τί σού’ καναν;
- Μού το πήραν;
- Τί σού πήραν, καρδούλα μου;
- Το στολίδι μου...
- Τί σού στόλιζε, ψυχή μου;
- Το πρόσωπό μου.
- Ήταν μεγάλο;
- Όσο ολάκερος ο κόσμος για τους χαμένους!
- Ήταν ακριβό;
- Όσο και το χρυσάφι για τους φτωχούς!
- Ήταν σπουδαίο;
- Όσο και η ζωή για τους νεκρούς!
- Μα τέλος πάντων, τι ήταν;
- Το χαμογελό μου!
- .......
Αγκαλιάστηκαν και έκλαψαν μαζί,
Ο ένας γιατί το έχασε,
Ο άλλος γιατί δεν το είχε ποτέ του!

Το αερόστατο

-->

Ένα αερόστατο

πετάει στον ουρανό

κι ο κυβερνήτης του

απολαμβάνει το πέταγμά του

σίγουρος για το ύψος

που έχει δώσει.

Η ομίχλη όμως

του επιφυλάσσει μια έκπληξη.

Μπροστά του ένα όρος

με τη χιονισμένη του κορυφή αιχμηρή...

ή τσακίζεται στα βράχια

ή πετάει έναν απ’ τους πολύτιμους σάκους του.

Ποιον όμως να πετάξει;

Δεν έχει χρόνο να σκεφτεί...

Πώς να αποφασίσει;

Κλείνει τα μάτια

περιμένοντας τη σύγκρουση.

Είναι ζήτημα δευτερολέπτων!

Κάποια στιγμή τ’ ανοίγει

Και βλέπει την κορυφή πίσω του.

Ανακουφίζεται.

Το ταξίδι δε θα τελειώσει.

Χαίρεται.

Την ώρα όμως

που πάει να στρίξει το βλέμμα του

βλέπει έναν σάκο

ξεσχισμένο πάνω σ’ έναν βράχο,

την άμμο του σκορπισμένη στο λευκό χιόνι!

Το ταξίδι θα συνεχιστεί

Και μια ανάμνηση μαζί...