Σαν παιδί... και σαν άντρας...

Πάντα άκουγα... Σπάνια κοιτούσα...
Πάντα έγραφα... Σπάνια μιλούσα...

Αφουγκράσματα με το βλέμμα χαμηλό!
Στης πέννας το γύρισμα,ο λόγος βουβός!

Ένα παιδί ... κρεμασμένο στον ήλιο,
σώμα που ποθούσαν πολύ στης βροχής το ταξίδι,
ιδρώτας που τραβούσε τα όρνια στου αγέρα το πέταγμα,
ψυχή που την είχανε πνίξει!

Πάντα ακούω... και πάντα κοιτάζω...
Πάντα γράφω... και τώρα μιλάω...

Ακούσματα με τα μάτια ανοιχτά!
Στων γραμμάτων το άπλωμα, το στόμα ένας χείμαρρος!

Ένας άνδρας ... στο άρμα του Ήλιου,
σώμα πού’ χει βγάλει φτερά στις σταγόνες που πέφτουν,
δάκρυ που διώχνει τα τέρατα στου ανέμου το φύσημα,
ψυχή που γλεντάει!