To δέντρο

Είναι ένα δέντρο
Που στέκεται έξω απ’ το παράθυρό μου
Έχει τις ρίζες του για τα καλά μέσα στο χώμα

Το βλέπω πολύ καιρό
Να προσπαθεί να κρατήσει τα φύλλα του
Έστω και ξεραμένα απ’ το βοριά που τα θερίζει

Κάθε πρωί
Μετρώ τα φύλλα του
Και όλο λιγότερα τα βρίσκω

Πριν ένα μήνα
Τα είχα μετρήσει και τά’ χα βγάλει δέκα

Πριν μια βδομάδα
Πάλι τα μέτρησα κι ήταν μονάχα τρία

Ξέρω ότι κάποιο πρωινό
Θα βγω και δε θα δω κανένα

Μα αυτό που με φοβίζει πιότερο
Είναι που δε θα έχω να πω στο δέντρο κάτι.