Μετά τη σιωπή...

Μπροστά στο τελευταίο Ταξίδι ...
...σιωπή....
το μαντήλι γίνεται σεντόνι
για να μαζέψει τον πόνο...
το αίμα στην καρδιά στάσιμο
κι όλο το σώμα παγώνει ...
...σιωπή....
κι ένα σφύξιμο στα άκρα...
...σιωπή...
για λίγο ακόμα...
γιατί σε λίγο...
το ταξίδι αρχίζει
και
μια κραυγή έρχεται...
ανεβαίνει...
σπάει τα σφιγμένα δόντια...
τρυπάει τους τοίχους
και τρέχει...
τρέχει στους δρόμους
και ψάχνει ανάμεσα στους ανθρώπους
που βγαίνουν αυθόρμητα
και ζητάνε
ένα κομμάτι δικαιοσύνης...
μια μπουκιά αλήθειας...
μια γουλιά ασφάλειας...
για να σπάσουν το μαύρο του φόβου
για να δείξουν ότι υπάρχει ελπίδα.