Ο Λαβύρινθος

.....................

'Αθικτοι και ακμαίοι
αμετάβλητοι στο χρόνο, ολόιδιοι
και ο Λαβύρινθος
και ο Μινώταυρος με το κεφάλι το απάνθρωπο...

Κι οι νέοι όλοι μαζί
γυμνοί μέχρι τ' αφάλι
περνούν κάθε ηλιοβασίλεμα την πέτρινη την πύλη...

Και στην πορεία τους αυτή στην μαύρη τύχη
στενάζουν πίσω τους πολλές ψυχές...

- κι ο χρόνος στάσιμος -
σαν ο Θησεάς αιώνια νήπιο μένει στην Τροιζήνα
και σαν ο σκώρος κατατρώει την κλωστή απ' το κουβάρι...

Κάθε που βγαίνει ο ήλιος
όλο και πιο πολλά νεκρά κορμιά μετράω
όλο και πιο πολλά κρανία τις γωνίες...

Τα μαύρα πανιά τον ουρανό της θάλασσας πληγώνουν
το μεγαλείο της Αθήνας αμαυρώνουν
κι ο καυχησιάρης βασιλιάς γελάει ακόμα....