Ανοίγω την πόρτα και Βγαίνω στο δρόμο
Γυρίζω το βλέμμα και Διπλώνω τ' αστέρια
Ελπίζω στα μάτια μου και Ζυγίζω το δάκρυ
Ηδονίζω το φεγγάρι και Θαμπώνω τα σύννεφα
Ικετεύω την καρδιά μου και Κολακεύω το πνεύμα μου
Λησμονάω τα πάθη μου και Μαλακώνω το ινάτι μου,
Ναυτολογώ τα λόγια μου και Ξανάρχομαι μέσα.
Ορκίζω τις σκέψεις μου και Πουλάω τους ανύπαρκτους.
Ριζοβολάω στα πόδια μου και Σχίζω πια τα ρούχα μου.
Τραβάω τις σάρκες μου κι Υφαίνω τα νιόνειρα.
Φωνάζω σε μένα και Χαϊδεύω τα μαλλιά του καθρέφτη.
Ψυχώνω το αίμα μου κι Ωριμάζω... σε μια έμμονη Ιδέα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου