Μια ερωτική ιστορία

Μια ιστορία,
θέλω να σας πω για μια κοπέλα,
που 'τανε γλυκιά σαν καραμέλα,
σε ένα αγόρι έφερε την τρέλα... την αγάπησε!

Ήταν ένα αγόρι,
που' ξερε να φτιάχνει όλο τραγούδια,
να της χαρίζει όμορφα λουλούδια,
να την ταῑζει απ' όλα τα καλούδια... την εμάγεψε!

Ένωσαν τα χέρια
και η ευχή τους έφτασε στ' αστέρια,
και το φεγγάρι ρίχνοντας κρυφή ματιά... τους χαμογελά!

Μἰλησαν τα μάτια
κι η αγκαλιά τους μύρισε από νιάτα,
ήταν κοντά τους και η Παναγιά... για να τους βοηθά!

Η ενθάρρυνση

Μη βλέπεις πίσω, γιατί ο χρόνος δακρύζει
στο μυαλό σου μη βάζεις εικόνες παλιές...

μην αφήσεις ξανά την ψυχή να λυγίζει
και να πάψεις να πίνεις μόνο δύο γουλιές.

Σπάσε τούτο το τζάμι, κι ας στάξει το αίμα
θα σου δώσει ο ήλιος το δικό του το στέμμα...

βγες στο δρόμο και φόρεσε ολοκαίνουργιο βλέμμα
μη στερείς από σένα το έξαίσιο γεύμα.

Στο συρτάρι το γράμμα, που εσένα θυμίζει
στη φωτιά ρίξε αμέσως φωτογραφίες παλιές...

το κορμί στις γνωστές γωνιές μη σταλίζει
και απόρριψε αμέσως τις γνωστές τις λαλιές.

Μπες αμέσως με σχεδία, που κοντράρει το ρέμα
και η Μοίρα θα σου' χει ολοκαίνουργιο κέρμα...

τράβα πόδια και χέρια από τούτο το τέλμα
η ζωή σου μικρή για να φτάσει στο τέρμα!

Δεν μπορεί!

(Στην Ελένη)

Χτυπάει το στέρνο στο κενό...
κι όμως κάνει γκελ - και γυρίζει πίσω
αναποδογυρίζει
κι η καρδιά εκτίθεται
στην ξηρή ατμόσφαιρα,
σπαρταράει σαν ψάρι,
κοπανιέται,
ψυχορραγεί
και γεμίζει δάκρυα κρυστάλλινα
τη μνήμη
που δεν μπορεί
να σηκώσει το βάρος
του πάγου
που την πλακώνει,
που δεν μπορεί
να ενεργοποιήσει την συναισθησία
του ήχου και της εικόνας
μιας και ο λογισμός
έχει πια μείνει χωλός
και τ' όνειρο
έξω απ' τα σεντόνια....

Τάγκο

Δεν είναι μόνο του χορού ο σκοπός,
αλλά και του πάθους ο γλυκός ο ρυθμός,
που με κάνει να ζωγραφίζω με το σώμα
κι οδηγεί το μυαλό μου σε ανώτερο στρώμα.

Τα μάτια μου νιώθουν του ήχου την αίσθηση
και μπαίνω απαλά σε μία παραίσθηση,
σα στάζει ο ιδρώτας στο δικό σου κορμί
και γεμίζει τη σάρκα μου γλυκιά ηδονή.

Οι νότες χαϊδεύουν τα μέλη της νιότης
κι εγώ των χυμών σου ένας άκρατος πότης,
τ` ακροδάκτυλα μαζεύουν τη λεπτή σου τη μέση
και τα χείλη λαμβάνουν την γλυκύτατη γεύση.

Μαζί σου

Ένα κατάλευκο λιμάνι η ματιά σου
κι εγώ καῑκι που ψάχνω τη γαλήνη,

ένα χαρμόσυνο τραγούδι η λαλιά σου
κι εγώ ένας στίχος που διώχνω την οδύνη.

Μία γαλάζια θάλασσα είναι η αγκαλιά σου
κι εγώ ένας γλάρος που ζητάω να ζήσω,

ένας καθάριος ουρανός είν' η καρδιά σου
κι εγώ ένα αστέρι που λάμψη θα στολίσω.

Μια κούπα ζάχαρη είν' η ζεστή ψυχή σου
κι εγώ μια μέλισσα που εκεί βουτάω,

ένας ανθόκηπος πολύχρωμος όλη η ύπαρξή σου
κι εγώ λουλούδι που το στήθος σου κεντάω.

Είναι υπέροχο αυτό που ζω μαζί σου...