Δεν μπορεί!

(Στην Ελένη)

Χτυπάει το στέρνο στο κενό...
κι όμως κάνει γκελ - και γυρίζει πίσω
αναποδογυρίζει
κι η καρδιά εκτίθεται
στην ξηρή ατμόσφαιρα,
σπαρταράει σαν ψάρι,
κοπανιέται,
ψυχορραγεί
και γεμίζει δάκρυα κρυστάλλινα
τη μνήμη
που δεν μπορεί
να σηκώσει το βάρος
του πάγου
που την πλακώνει,
που δεν μπορεί
να ενεργοποιήσει την συναισθησία
του ήχου και της εικόνας
μιας και ο λογισμός
έχει πια μείνει χωλός
και τ' όνειρο
έξω απ' τα σεντόνια....