Στον ύπνο μας γεννιούνται οι φωτιές μας
και στις στιγμές του ονείρου οι φλόγες καίνε
μια εικόνα,
μια ανάσα
κι ένας λόγος
είναι αρκετά για να κινήσει το ταξίδι
ζω ή προσπαθώ να κρατηθώ σε τούτη τη ζωή
- όπως την λέν' οι άλλοι -
συλλαμβάνω τον εαυτό μου σε ένα μόνιμο αγνάντεμα
όπως παλιότερα
όταν είχα χάσει την αλήθεια μου για μια χούφτα γλυκόλογα,
για το εύγε του κόσμου
- πάει πια -
ο καιρός σε λίγο θα γίνει πιο κρύος κι η καρδιά θα ηρεμήσει
- κάθε χρόνο μακραίνει και πιότερο -
η πληγή δε λέει όμως να κλείσει
ένας ήχος,
μια δέσμη φωτός στου νου μου το διάδρομο
- ευτυχώς -
τα δωμάτια αντίκρυ κλειδωμένα
τα κλειδιά στα συρτάρια,
σε ντουλάπια πίσω από τις ίδιες τις πόρτες...
