Ο θάνατος του ερωτευμένου ποιητή

Σου αρέσει,

την φλερτάρεις συχνά,

την κυνηγάς σε κάθε δρόμο,

σε κάθε στροφή της κλείνεις το μάτι,

την ονειρεύεσαι μαζί με την πανσέληνο,

κι όταν μπορείς την πας για να χορέψετε,

την αγκαλιάζεις κάτω απ' το φως μιας λάμπας,

και της μιλάς ψιθυριστά μην την ταράξεις,

της γνέφεις το "σ' αγαπώ",

τη σεργιανάς στα ακρογιάλια,

της πλέκεις στα μαλλιά στεφάνια,

τις αγοράζεις τα πιο όμορφα φουστάνια,

την έχεις πάντα στην ψυχή και στο μυαλό σου,

είναι για σένα ο κόσμος όλος,

είναι αυτό που λες "η ζωή μου",

είναι η κρυψώνα απ' τα θηρία

είναι η φυγή απ' ό,τι σε πονάει...

Κι έρχεται μια μέρα ο Κανόνας

- φανταχτερός και τσαρλατάνος -

χωρίς να δει τι κρύβεται στο βάθος

κι απλά... ζητάει να την αφήσεις...

Ποιος θάνατος πιο βίαιος από τούτον;