Μια φωνή...
μια ανάσα...
μια ματιά...
ένα άγγιγμα...
τι πιο πολύτιμο άραγε,
που να μπορεί να σταθεί στης ανάγκης το κάλεσμα;
... είναι το ωραίο που γεμίζει τον νου
... είναι το υπέροχο που δροσίζει την όψη
... είναι το αληθινό που λυτρώνει το πνεύμα
... είναι το γλυκό που χορταίνει το "εγώ"
και το κάνει να μην τρέμει το χέρι του
να μην κλαίει κι ας είναι σκοτάδι τριγύρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου