Πρωϊνό ξύπνημα

Στον ήλιο που χαράζει
τη ρότα της ημέρας,
μια καλημέρα!

Ένα τσιγάρο είναι αρκετό
να βγάλει από μέσα μας
την ένταση πιο πέρα...

Τα μάτια κοίταξαν
και πάλι στον καθρέφτη,
έτσι κλεφτά!

Μια τούφα ακόμα στα μαλλιά
- αλίμονο - ντύθηκε
στα λευκά...

Μια σκέψη βρήκε τη δύναμη
και κίνησε την άκρη
της γραφίδας :

" Η αγάπη που αξίζει τελικά
κινείται έξω απ’ το δρόμο
της ελπίδας".

Ευχαριστώ

Σου Χρωστώ Ένα Ευχαριστώ....για όλα!

Γιατί το
Σου
είναι αυτό που βρίσκεται δίπλα στο μου

Γιατί το
Χρωστώ
σημαίνει αισθάνομαι το όφελος κι όχι την οφειλή

Γιατί το
Ένα
σημαίνει κάτι το μοναδικό, άρα σπουδαίο

Γιατί το
Ευχαριστώ είναι η λέξη που δείχνει το μεγαλείο της ψυχής που ξέρει να αναγνωρίζει και να ανταποδίδει

για Όλα...
αυτά που φαίνονται ή και δεν φαίνονται!

Καταιγισμός ενεργειών

Άνοιξα ... τα μάτια και
Βγήκα ... από το όνειρο
Γύρισα ... το κεφάλι μέσ’ το σκοτάδι και
Δίπλωσα ... τα πόδια μου

Ελέγξα ... τη δύναμη που έχει το σώμα και
Ζύγισα ... την ισχύ της ψυχής
Ήρθα ... στο σήμερα με βαρύ το μυαλό και
Θρονιάστηκα ... για τα καλά στην άκρη του κρεβατιού

Ίσιωσα ... το ανάστημά μου στο σήκωμα και
Κρατήθηκα ... σε μία καρέκλα
Λούστηκα ... την υγρασία του δωματίου και
Μούλιασα ... το στεγνό μου λαρύγγι

Νανούρισα ... την κακή μου τη διάθεση και
Ξεγλίστρησα ... απ΄τον ιστό της αράχνης
Όπλισα ... το χέρι στο άπλωμά του και
Πέρασα ... στον αγέρα της θάλασσας

Ρούφηξα ... την αύρα της ηδονικής αυγής και
Στήριξα ... την υπαρξή μου με την πρώτη αχτίδα
Τράβηξα ... καλά τις κουρτίνες και
Υποκλίθηκα ... στη μαγεία της φύσης

Φώναξα ... δυνατά στων κυμάτων τη Μούσα και
Χόρεψα ... για λίγο με το βήμα γυμνό
Ψάχτηκα ... στου τζαμιού την ανάκλαση και
Ώθησα ...καθετί θετικό που μέσα κρατώ

Ένα παράπονο

Ένα παράπονο σκαλώνει
στο μπερδεμένο μυαλό...

για κείνους που χαλάσαν τις φωλιές
για κείνους που στερήσαν τις φωνές
για κείνους που πληγώσαν τα πετάγματα...

Ένα παράπονο σκαλώνει
στη μαραμένη την ψυχή...

τώρα που νιώθω κι εγώ
σα χελιδόνι!

Μπροστά σε ένα λάθος

Ένας πίνακας
έσταξε τα χρώματά του στο πάτωμα
κι έμεινε πανί χωρίς ταξίδι,
αφού ο ζωγράφος πέθανε
και οι μπογιές παγώσαν.

Ένα άγαλμα
έχασε το δεξί του πόδι
κι απόμεινε πέτρα δίχως προορισμό,
αφού ο γλύπτης ξέχασε
του σμιλαριού την τέχνη.

Ένα δράμα
έχασε τον έναν υποκριτή
κι η δράση ξέμεινε από αντίδραση,
αφού ο ποιητής πια γέρασε
και σκέβρωσε κι η πέννα.

Η ζωή μας πια ολάκερη
Ένας πίνακας γυμνός
Ένα άγαλμα χωλό
Ένα δράμα αδιάφορο...

που αναμένουν νέους καλλιτέχνες!

Λίγος ο χρόνος

Έδωσα λίγο χρόνο και τον πήρα
σκέφτηκα για λίγο πώς σταματούν το αίμα της πληγής
κι αμέσως πάγωσε η εικόνα των ματιών σου...

Σκόρπισα λίγο χρόνο στο χαλί
κι ακούμπησα κεί πάνω τις στιγμές της άλογης θυσίας
κι αμέσως η μοναξιά μου γέλασε πικρά...

Ο λώρος δεν εκόπηκε και κινδυνεύω να χαθώ...

Κουράστηκε όμως
ο λίγος χρόνος που μου δόθηκε
και πήρε πίσω ό,τι χρωστούσα,
κείνη τη γλύκα του προσώπου
κείνο το σώμα που καμάρωνα μπρος στο καθρέφτη μου
κείνη την όμορφη στιγμή της νιότης।

γιατί ο νους σκαλώνει
κι ο πόνος γίνεται αβάσταχτος
σαν διαπιστώνει ό,τι το χρόνο τον χαράμισε

Σε αιώνιο κελί

Είναι ήδη χαράματα...
στα χαλάσματα
κοντεύει ο δρόμος

στου κόσμου το κέντρο...
το δέντρο
που ανθίζει η μούχλα

Ο άνθρωπος με σχισμένα τα ρούχα
πού' χα
δει να μαζεύει σκουπίδια

κατεβαίνει με ορθό το κεφάλι
και οι άλλοι
του χτυπάν παλαμάκια।

Μια φωνή τους μιλά δυνατά...
μακριά
όμως αυτοί, δεν ακούνε

απομένει πνιχτό αναφιλητό
και στα δυό
την ανάσα του κόβει!

Μένει εν τέλει μέ μένα
και ραμμένα
της καρδιάς του τα φύλλα

στις παλάμες λίγο κόκκινο αίμα
κι ένα στέμμα
στο χώμα!

Τα χείλη δεν μπορούν να γελάσουν
να κεράσουν
δυο φιλιά δεν μπορούν!

Στο περήφανο μάτι
μ' ένα άτι
η απόγνωση ψάχνει να μπει...

να θρονιάσει εκεί
και εκεί
να χρονίσει

και μαζί της η λήθη
που τα πλήθη
κρατά σε αιώνιο κελί!

Στις ίδιες στοές

Στις ίδιες στοές γυρεύουμε τον ίσκιο μας
και σκοτεινιάζει το γέλιο
πίσω απ' τα αγάλματα
που ο ανδρισμός τους χάθηκε
την ώρα που οι βασιλείς φόρεσαν - και καλά -
σταυρό στο στέρνο...

Aλίμονο, όλο και περισσότερο
χαραμίζουμε το όνειρο και σε λίγο
- πολύ λίγο - η πύλη των τειχών
... θα μείνει δίχως φύλακα.

Oι εχθροί απλώς θα σπρώξουν...
αλλά κι αυτοί θα φοβηθούν
μπροστά σε όλα εκείνα τα κομμένα μέλη.