Λίγος ο χρόνος

Έδωσα λίγο χρόνο και τον πήρα
σκέφτηκα για λίγο πώς σταματούν το αίμα της πληγής
κι αμέσως πάγωσε η εικόνα των ματιών σου...

Σκόρπισα λίγο χρόνο στο χαλί
κι ακούμπησα κεί πάνω τις στιγμές της άλογης θυσίας
κι αμέσως η μοναξιά μου γέλασε πικρά...

Ο λώρος δεν εκόπηκε και κινδυνεύω να χαθώ...

Κουράστηκε όμως
ο λίγος χρόνος που μου δόθηκε
και πήρε πίσω ό,τι χρωστούσα,
κείνη τη γλύκα του προσώπου
κείνο το σώμα που καμάρωνα μπρος στο καθρέφτη μου
κείνη την όμορφη στιγμή της νιότης।

γιατί ο νους σκαλώνει
κι ο πόνος γίνεται αβάσταχτος
σαν διαπιστώνει ό,τι το χρόνο τον χαράμισε