Όπως τότε....

Απόψε όλα είναι
κάπως…

Η σιωπή παράξενη
χτυπιέται στον τοίχο

Τα μάτια σφαλισμένα
ψάχνουν το όνειρο στο νωπό μαξιλάρι

Βαρέθηκαν τα χέρια να κρατούν το σκοτάδι για κάλυψη.

Έχω πεθυμήσει να σύρω έναν χορό
Δίχως
να μετρήσω βήματα
Χωρίς
να κάνω τη στροφή εκεί που πρέπει

Ένα χορό ελεύθερο
στο χώρο
Δίχως
να δέσω στη μέση μου ζωνάρι
Χωρίς
να μου κρατούν το χέρι

Ένα χορό δίχως να κλείνει σε κύκλο
Δίχως
να ντύνομαι με ψεύτικα στολίδια
Χωρίς
να κάνω σκέρτσα στον κόσμο.

Έχω πεθυμήσει
να βουτήξω στην αγκαλιά του Μορφέα
και να με δω να χορεύω -

ναι,
να χορεύωωωωωωω
με ανέμελο το βήμα μου
και με στροφές εκεί που
εγώ θέλω

νά’ χω τη μέση μου λυτή
το χέρι μου να χαιρετά τον ήλιο
μ’ ένα χαμόγελο γενναίο
Και τα μαλλιά να φεύγουν στον αγέρα.

Όπως τότε………