Στο φως
οι κόρες των ματιών
κι ο τρόπος
ψάχνει να βρει ν' ακουμπήσει στη σκέψη
για ένα πανέρι
που ξεχειλίζει λευκές αναμνήσεις
λουφαγμένες
σε φτερά περιστεριού.
Το βήμα
δεμένο καλά πάνω στη γη
τον τόπο
που γύρισε κάποτε θέλει και πάλι να βρει
για το άσπρο πουκάμισο
που χαϊδεύει ομόχρωμα αισθήματα
ποτισμένο
σε ποτήρια με ρούμι.
Σ' ένα ντο κι ένα σι
τα χείλη της νιότης σκαλώνουν
τον χρόνο
που πέρασε αναζητάει πίσω να έρθει
για το όνειρο κείνο
που φουσκώνει από όμορφα λόγια
καρφωμένο σαν τάμα
σε κάτασπρο σύννεφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου