Διπλή ατυχία

Σε δρόμους
αναζητώ τα ίχνη των πελμάτων σου
και στον αγέρα ψάχνω
να βρω το άρωμά σου....
το βήμα μου έξω απ' το σπίτι σου με φέρνει
δυο συλλαβές ονόματος
το στόμα μου ψελλίζει....

Μα δεν ανοίγει η πόρτα
τα γόνατα λυγίζουν
κι ο χτύπος της καρδιάς αντανακλά στο τζάμι....
τα χείλη ξεραίνονται
και η ματιά τρυπάει το ξύλο....

Το σώμα γίνεται ομίχλη
και χώνεται μέσα στους πόρους
απλώνεται στο χώρο και σε πνίγει....

Τρέχεις σε κάθε γωνιά
και το μαζεύεις....
Κομμάτι, κομμάτι το δένεις σαν παζλ
πάνω στο στρώμα....
γίνεται πάλι αρρενωπό που στάζει νιάτα....

Τα μάτια σου τρελαίνονται
και η ψυχή σου πια χορεύει
σαν το θωρείς σφαχτάρι στο βωμό σου....

Τρέχεις κι ανοίγεις....
μα είναι αργά....

έχω χαθεί
μαζί με το όνομά σου!