... στην Πατησίων

Πόσες ουρές ανθρώπων στάθηκαν εκεί;

Πόσα γαρύφαλλα σε σκέπασαν;

Στα τόσα χρόνια...

το' να πεσμένο πάνω στ' άλλο...

μια σιωπή, ένας λυγμός και μια κραυγή

απ' το βάθος... αραιά και που....

πίσω από κάποιο δέντρο...

από κάποιο κάγκελο...

ή κάποιον τοίχο...

και κάθε λίγο και λιγάκι...

μέσα σε χειροκρότημα ηχηρό

μ' ένα στεφάνι δάφνινο

καμαρωτός να φτάνει ο κάθε τσαρλατάνος

που άνοιξε την ατζέντα το πρωί

πίνοντας τον καφέ του

και διάβασε...

αυτό που του' χαν γράψει...

11.00-12.00

...στην Πατησίων

με επίσημον κουστούμι

και ύφος τεθλιμμένον!