Μπροστά μου οι ίδιες εικόνες...
λερωμένοι δρόμοι
σαβαραλιασμένα λεωφορεία,
φορτωμένα πλοία,
σκυθρωποί άνθρωποι...
μα εγώ
- όπως πάντα πιστός -
στο δικό μου ταξίδι
- εκεί -
ψηλά στον ουρανό
και χωρίς να με φοβίζει κάποια πτώση...
γίνομαι ατίθασο άλογο,
και καλπάζω
σε ζεστά συναισθήματα,
και αγκαλιές όλο φως...
Η επιστροφή πια στο δωμάτιο
μια μαγεία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου