Η πλατιά μου θάλασσα

Πλατιά μου θάλασσα
με τα πελώρια κύματά σου
και τα μικρά και τα μεγάλα ψάρια σου,

άλλες φορές τον Ήλιο δέχεσαι
να αγγίξει απαλά
με τη γλυκιά του ζέστη
τα μεγάλα σου κύματα

κι άλλες φορές μπαίνει βαθιά μέσα σου
- εκεί -
- που δεν πατώνει
- που χάνει τη λαμπρότητά του
- που ρόλο δεν έχει πια
αφού τα ψάρια σου όλα πια νεκρά.

Και συ, πλατιά μου θάλασσα,
- εκεί -
πάντα ανοιχτή
όπως η Φύση τ' όρισε
και σου ζητά να μείνεις.