Εμείς και τα πανιά μας

Τότε
η ζωή μας πανί κατάλευκο
και μεις μια όμορφη παρέα!

Μαζί τρέχαμε στις καταπράσινες πλαγιές
- έχοντας στο στόμα όμορφα τραγούδια -

Μαζί κάναμε επιθέσεις σε φανταστικούς εχθρούς

Μαζί εξερευνούσαμε τις θολωτές σπηλιές στου ποταμού τις όχθες

Μαζί κι επιδρομές στους κήπους με τα φρούτα...

Τώρα - όμως -
η ζωή μας πανί με χρώματα πολλά
και μεις μια παρέα χαμένη!

Μήπως φταίμε εμείς και τα πανιά μας;

Αλλά γιατί άλλωστε,

...να φταίνε τα όμορφα τραγούδια;
Αυτά είναι όπως τότε
- μόνο που εμείς αλλάξαμε φωνές -
και είναι αδύνατον να τα τραγουδήσουμε - πια!

...να φταίνε οι φανταστικοί εχθροί;
Αυτοί είναι όπως τότε
- μόνο που εμείς αλλάξαμε παιχνίδια -
και είναι αδύνατον να τα παίξουμε - πια!

...να φταίνε οι θολωτές σπηλιές;
Αυτές είναι όπως τότε
- μόνο που εμείς αλλάξαμε ανάστημα -
και είναι αδύνατον να χωρέσουμε μέσα τους - πια!

...να φταίνε τα φρούτα των κήπων;
Αυτά είναι όπως τότε
- μόνο που εμείς αλλάξαμε γεύσεις -
και είναι αδύνατον να τα γευτούμε - πια!

Τελικά....
εμείς φταίμε και τα χρωματιστά πανιά μας!