Σε μια κίτρινη πια φωτογραφία
τα μάτια
μπαίνΟΥΝ υγρά
και με βήμα
- αν και δειλό -
αφήνΟΥΝ ίχνη από χρώμα....
Το χέρι αγγίζΕΙ
κι η παλάμη γελΆ
σα νιώθΕΙ
και πάλι τον ώμο που πιάνει
ζεστό...
Δεξιά και πάνω
ένας στίχος
- σκεπασμένος πια με φύλλα που σπάνε -
ωστόσο φωτίζΕΙ το πνεύμα
κι ένα νεύμα ανθίζΕΙ
το κορμί βγάζΕΙ
και πάλι φτερά
για της καρδιάς το πανηγύρι...
Η ελπίδα για όλα
μια κούπα κρασί
- που μοιάζει με το αίμα -
κρατάΕΙ
στο κέντρο της εικόνας
το χρώμα ζωντανό
κι ας κιτρινίζουν όλα τριγύρω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου