Παράλληλα και κάθετα

Παράλληλα
κατεβαίνω
το δρόμο των κεκοιμημένων
και ζηλεύω
τη μοναξιά τους
καθενός ξεχωριστά...

κι η ζήλια αυτή
όλο και μεγαλώνει
σαν το μάτι μου
περνά πάνω από τα λευκά μάρμαρα.

Κάθετα στέκομαι
μπρος
στο δρόμο των ζωντανών
και λυπάμαι
για την αγάπη τους
καθενός ξεχωριστά...

κι η λύπη μου
όλο και μεγαλώνει
σαν η ψυχή μου
τρέχει ανάμεσα στο σκοτεινό πλήθος.