Έξοδος

Το αίμα τώρα κόκκινο βαθύ με χόχλους 

- σχεδόν καλπάζει

Ο χρόνος της παρένθεσης τελειώνει

σε λίγα βήματα

λίγο πιο πέρα απ' το δέντρο που 

'χεις χαράξει τ' όνομά σου

σε μια στιγμή αδυναμίας.

Γυμνό κορμί άλλο θα αγκαλιάσει το

κρεβάτι σου

κι εξαρτήσεις άλλες θα φορτωθούν στην

πλάτη σου

Τα ρούχα σου θα λάμψουν πάλι

λευκά και τα όνειρά σου

λευκή κι η πόρτα που ανοίγει

λευκά και τα χαμόγελα.

Μα σαν περνάς από την μπάρα

θ' ακούσεις σίγουρα το κλάμα της

σκοπιάς αριστερά

- σ' είχε πονέσει στο κάθε ουρλιαχτό σου

Και 'κείνο το παράθυρο δε θα

μπορέσει να αντέξει

- σε βοήθησε πολλές φορές στην μοναξιά σου.

Προχώρησε

- δυο βήματα σου μένουν - 

Βγες και σήκωσε μια πέτρα να βρεις και

πάλι τ' όνομά σου

Κάνε ευχή και γέμισε ελπίδα

για μια ζωή που σου αξίζει

- μι' ανάμνηση ας είναι τούτος ο κόσμος

που αφήνεις.