Στήσαν σταυρούς
στο σταύρωμα και στόχους
Και κει κρέμασαν
τα κρίματα των κεκριμένων
Σαν τα πουλιά πετάξανε
και πάγωσαν στους πάγους
Και των κεχαρισμένων
ο χρόνος χαραμίστηκε.
Το βάσανο βούιζε βαριά
στο βήμα των βράχων
Και τρόμαξαν
τα τρεχαντήρια των τρελών
Σαν λάλησαν
τα λιανοτράγουδα του ήλιου
Και η ψυχή ψοφίμι,
δίχως ψίχα και ψιχάλα.
Ζαλίστηκαν τα ζάρια
απ’ το πολύ το ζόρισμα
Και το ξεροβόρι ρήμαξε
ξανά πάνω στην ξέρα
Όσες φωτιές κι αν φούντωσαν
μες’ τις φτωχές φωλιές
Το μέλι των μάγων
δε μούλιασε στα μάτια.
Νύχτα νανούρισε
του νου τα νάματα
Με γέλια γλεντήσαν
στο γύρισμα των γλάρων
Δώρο σαν δόθηκε
στου δειλινού το δρόμο
Για τους θνητούς
η θώλος της θαλάσσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου