Θυμάσαι;

Θυμάσαι
που σε μάθαινα να ζεις
τα μυστικά του δάσους;

να μην μπορείς να στερηθείς
τις πινελιές του πάθους...

Θυμάσαι
που σε δίδαξα πως να μασάς
των αθανάτων την τροφή;

και να τρελαίνεσαι να με κερνάς
με της ζωής σου την πνοή...

Θυμάσαι
που σου έμαθα να περπατάς
στου ουρανού τα μονοπάτια;

και να κοιτάς να σταματάς
μπρος μονάχα στα δικά μου μάτια...

Θυμάσαι
που σου έδειξα πως να φοράς
του έρωτά μας τα στολίδια;

και να ζητάς μονάχα να ξαπλώνεις
στης ηδονής μου τα στρωσίδια...