ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΤΑ ΨΙΧΑ

Ψηλαφίζω

την Ψυχή μου

και Ψαλιδίζω

τα Ψεγάδια της.

Ψάχνω

να της Ψωνίσω

ψωμί

αΨεγάδιαστο

και να Ψαρέψω

τα Ψάρια της.

Ψάχνω

στα έΨιλον

της τύΨης μου

και Ψηλά

υΨώνω

και Ψάλλω

της Ψυχής μου

τα Ψίχα.

"ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΗ"

το νυΧτέρι

του Χειμώνα

ξεΧύνεται πάλι...

και Χιλιάδες

Χέρια

Χαρίζουν

Χαρά

που Χωλιάζει...

και Χιλιάδες

Χείλη

Χαρίζουν

Χαμόγελα

που μόλις αΧνίζουν...

ο Χώρος

Χάνει

το Χρόνο

κι ο Χορός

Χωρίς

Χειροκρότημα...

η ψυΧή

Χωρίς

ηλιαΧτίδα

Χαρμόσυνη,

Χωρίς

Χρυσάνθεμη

Χάρη.

"ΦΥΓΗ"

Φέτος

έΦυγε

Φουριόζα

η Φύση,

μην την προΦτάσει

ο Φονιάς

του Φεγγαριού....

μη και της Φράξει

το Φαράγγι

και Φυμώσει

τη Φωνή της....

μη και σΦραγίσει

το Φάρο

και φυλακίσει

το Φως της...

μη και Φουντώσει

τις Φωτιές

και αΦανίσει

τα Φύλλα της...

έτσι Φτωχή,

χωρίς Φτερά

και Φίλους

στη Φυγή της....

"ΤΟ ΤΑΜΑ"

για να σΤαμαΤήσω

να Ταΐζω

Τους

Τυχερούς

Τους

ναυΤίλους,

για να σΤαμάΤήσω

να Τραγουδώ

Τους

ΤεραΤόφορους

σΤίχους,

για να σΤαμαΤήσω

να Τρομάζω

σΤο

Τρίξιμο

Της

σΤενής

ΚαραβόπορΤας,

για να σΤαματήσω

να Τρέμω

Το

σκοΤάδι

της νύχΤας...

Τη ζωή μου

Την έκανα

Τάμα!

"ΣΠΑΡΑΓΜΟΣ"

Σαλεύω

τη Σιγή μου

και Σιγοντάρω

τα δικά Σου

Σινιάλα...

μέΣ το

κουραΣμένο

Σκοτάδι

προΣέχω

τις δικέΣ Σου

ΣαΐτεΣ

που ειΣχωρούν

ΣαδιΣτικά

μέΣα

Στο Σώμα...

Για λίγο ηΣυχάζω,

μα ΣαΣτίζω

σαν ο Στρατός

Σκορπάει

το Σιτάρι...

Σπρώχνω

τα Σαρίδια,

τα Σκουπίζω

και τα Σωριάζω

Στην είΣοδο,

Σφραγίζω

της θύραΣ

το Σύρτη

και Στριμώχνομαι

μέΣα...

μα Στην άκρη

τηΣ κάμαραΣ

βρίΣκω

πάλι το Στρώμα

Σε βαθύ

Σπαραγμό!

"ΡΥΜΗ"

Ραγίζουν

τα σύνοΡα

γης κι ουΡανού,

τΡέχει

ο πατέΡας

των άστΡων,

Ραντίζει

τα γαΡύφαλλα

με χΡώμα

χΡυσό,

την ώΡα

που τ' αγόΡι

ξεπΡοβάλλει

με οΡμή

και Ρωτάει

τον αγέΡα

ποτέ θα' Ρθει

το καΡάβι

να τον πάΡει

μακΡιά

στην καινούΡια

τη Ρύμη του.

"ΠΑΘΟΣ"

Περιφρονείς

τα Παρακάλια

των Πιστών

Παιδικών

Πατημάτων

και Προτιμάς

την Πορφύρα

των Παλατιανών

Πλουσίων

Παρθένων...

Πουλάς

το Πνεύμα

του Παντός

για Πετράδια

Που

σΠαταλιούνται

στα Πεζοδρόμια

και Παραβλέπεις

το Πελώριο

Πλήγμα

που διαΠερνάει

το Περίσσιο
το Πάθος σου!

"ΞΑΓΡΥΠΝΗΜΑ"

Ξανά

θα Ξαγρυπνήσω

και Ξέρω

πως Ξανά

θα Ξαμολήσω

τα Ξάρτια μου

και θα ταξιδέψω

σε Ξέρες

αφιλόΞενες.

Ξανά

θα Ξενυχτήσω

και Ξέρω
πως Ξανά

δε θα Ξεφύγω

τους Ξιφοφόρους

που Ξαίνουν

την Ξανθιά

Ξαστεριά μου.

Ξανά

θα Ξανυχτήσω

και Ξέρω

πως Ξανά

δε θα Ξαγρυπνήσω
τις πυξίδες μου,

για να τρέΞουν

μέχρι το Ξημέρωμα

και να δείΞουν

πόσο δεν αΞίζει

τούτο το Ξαγρύπνημα....

"ΝΙΚΗ"

το Νεκρό

Νερό

δε δίΝει πια

καΝένα

Νόημα,

δε δίΝει πια

πΝοή και

Νεύρο...

τα ΝεαΝικά

τα σύγΝεφα

κατεβαίΝουΝ πια

στοΝ

άΝεμο

του Νότου

και έΝας

Νέος

λύΝει

τα όΝειρα

της Νύχτας...

μηΝ

ξεΝυχτάς...

η αΝατολή

θε Νάρθει

σύΝτομα

και από Νωρίς

θα Νιώσεις

τηΝ

Νίκη σου!

"ΜΟΙΡΑΙΑ ΜΥΗΣΗ"

τα βήΜατα

Μονότονα

και Μίζερα

Μακραίνουν

απ' τη Μικρή

Μολυβιά

που Μερεμέτισε

το Μελάνι

το Μαύρο...

όΜως

τα Μάτια

δεν αποΜακρύνονται

απ'το Μάννα

και το στόΜα

ακόΜα

Μιλάει

γεΜάτο
Με

Μέλι

για την Μονάκριβη

Μέρα

που Μπόρεσε

να
Μείνει

Μεγάλη,

παρά τις Μάχες

που έΜεναν

Μέσα
στο σώΜα

και δεν Μπορούσαν

να Μαλακώσουν

το Μίσος

για την Μοιραία

τη Μύηση.

"ΛΑΜΨΗ"

ΛάΛησε

το κεφαΛοπούΛι

της αυΛής,

τα ΛουΛούδια

Λουσμένα

στις στάΛες

Λαμπιρίζουν

στις γΛάστρες,

οι κοπέΛες

απΛώνουν

τα παπΛώματα

στα Λιακωτά,

πΛακώνουν

οι πΛανόδιοι

πωΛητές,

πΛούσια

και πΛουμιστά

τα Λόγια τους....

κι εγώ αγκαΛιά

με τον ήΛιο

ανατέΛΛω

και του Λέω...

καΛημέρα

βασιΛιά μου,

καΛημέρα

εΛπίδα

και Λάμψη μου!

"ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ"

ΚατέβηΚα

στον Κήπο...

Και

εΚεί

Κατάφερα

σαν Καπάτσα

Κυρά

να Κουράσω

τελιΚά

τους Κηφήνες

στο Κρυφό

το Κυνήγι τους.

Κι έτσι

Κέρδισα!

το Κεφάλι μου

Κίνησα

Και

Κοίταξα

τον Καυτό

τον Κύρη

της Κοιλάδας

με τους Κρίνους

να με Καρτερεί

με τις Κεραίες του

ΚαταΚόΚΚινες

Και

Και σαν δώρο μου

να Κρατά

την ΚατάΚτηση

του Κόσμου!

"ΘΥΤΗΣ ΚΑΙ ΘΥΜΑ"

χΘες

ξεσηκώΘηκε

ο Θάνατος

κι ήρΘε

στη Θύρα μου

να μου Θυμήσει

πως Θυσιάστηκε

το Θύμα

και πουΘενά

δε Θέλησε κανείς

να Θέσει

τα λάΘη.

Θεέ μου,

η Θύμηση

Θωπεύει

τον απάνΘρωπο

Θυμό μου...

Θεέ μου,

τα παΘήματά μου

Θαμπώνουν

το Θρήνο...

Θεέ μου...

ποιος το Θύμα

κι ο Θύτης;

"ΖΗΤΙΑΝΑ ΖΩΗ"

η Ζωή

Ζήτησε

Ζεστή

τη Ζήση της,

δίχως Ζαλάδες

στην πρόΖα της.

η Ζωή

Ζήτησε

Ζυγή

τη Ζαριά της,

δίχως Ζαβολιές

στη μιΖέρια της.

Κι αν το Ζήτησε,

όμως δεν έΖησε

Ζωηρή

τη Ζήτησή της...

και μεσ' τις Ζάρες της

μαράΖωσε

για πάντα Ζητιάνα

Ζωή!

"ΔΙΕΞΟΔΟΣ"

Δίπλα

στους Δυνατούς

Διστάζω,

Δειλιάζουν

τα πόΔια μου

και στο Δέρμα μου

Δε

Δίνει

γυαλάΔα

το Δάκρυ μου.

Μα Δίπλα σου

Διπλιάζω

τη Δύναμη

και Δέχομαι

τα Δώρα σου

αΔίσταχτα...

τη Δική σου

Δροσιά,

τα Δικά σου

σανΔάλια,

το Δικό σου

το λάΔι...

μια Διέξοδος!

"ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ"

Γυρνώ

στη Γυμνή

Γειτονιά μου

και Γυρίζει

το Γέλιο μου,

Γίνεται

πάΓος

Γαλάζιος,

Γεμίζουν

τα Γλέφαρα

παΓερές

σταΓονίδες...

Γυρίζω

κι εΓώ,

αΓΓίζω

την ξάΓρυπνη

έΓνοια μου

και Γεμίζει

η Γλώσσα μου

Γαλήνια

Γλύκα...

Γυρίζει
το Γνέψιμο

και Γίνεται

ΓαρΓάλημα

αΓάπης....

σε τόσα Γυρίσματα!

"ΒΥΘΙΣΙΣ"

Στην άΒυσσο

που Βρέθηκα

- Βαθειά και

άΒολα -

Βαίνω

στα Βάσανά μου...

όμως Βαστώ

τις Βόμβες μου

όταν θα Βγουν

οι Βιαστές

τη Βασιλική μου

τη Βομβάη

να ΒεΒηλώσουν

με τα Βαρύηχα

τα Βλέμματά τους

και τις Βδελυρές τους

Βασκανίες...

Βούρκος

Βαθύς,

Βαθειά
κι η Βύθισις!