Ένα παιχνίδι είναι η ζωή...

Μέχρι τα δέκα φτιάχναμε

βόλους στα χωματένια μονοπάτια
και με χαρά στολίζαμε τα παιδικά μας μάτια...

χαρτάκια πετούσαμε μες τους μεγάλους δρόμους
κι ένα αγνό ξαπόσταμα στους φιλικούς του ώμους.

Μέχρι τα είκοσι φτιάχναμε

πόλεμο στις σκοτεινές τις τρύπες
και μια ατέλειωτη πορεία στις πιο μεγάλες λύπες...

αμπάριζα στήναμε στις μακρινές αλάνες
κι ένα αφελές χαμόγελο στις κοντινές τις πλάνες.

Τώρα πια στα τριάντα παίζουμε

κρυφτό μες στα μεγάλα τα σαλόνια
και έναν κλεφτοπόλεμο πίσω από μεγάλα λόγια...

κυνηγητό στο πέρασμα του άκαρδου του χρόνου
και ένα κρύο ατένισμα του αδιάφορου του κόσμου.

Ένα παιχνίδι είναι η ζωή
και ο καθένας μας ένα παιδί...

χαρτάκια, αμπάριζα, κρυφτό
πόλεμος, βόλοι και κυνηγητό!