Στο τζάμι με τα είδωλα

Στο τζάμι με τα είδωλα


- γνωστά και λατρεμένα -
καρφώνεται το μάτι
και κει μένει πιστό
χωρίς να φεύγει παραπέρα
- σε ό,τι άλλο το προκαλεί να στρίψει -

εκεί μένει πιστό
σε μία και μόνη λειτουργία

και χαίρεται ο ήλιος σα φωτίζει το γυαλί του
και μέσα από αυτό το τζάμι
τον βλέπει να βυθίζεται
μέσα στη μαύρη θάλασσα της νύχτας
παίρνοντας μαζί
το φόβο της ημέρας
κλείνοντας πίσω
της μοναξιάς την πόρτα

την ώρα κείνη
που η έλλειψη και η ανάγκη
παίρνουνε θέση στο γυαλί
μέσα από είδωλα
που ο ήλιος τα φωτίζει

- για λίγο -
μιας και το σκοτάδι θα τα σύρει
μες το μυαλό
και θα τα κάνει όνειρο
μ' αξία και δύναμη...