ΜΥΕΣ

Μ ήπως                                         
Ύ αινες                                          
Έ ρχονται
Σ υχνά,

Χ υμώντας
Ά πληστα,
Λ εηλατώντας
Α λύπητα,
Ρ ημάζοντας
Ω μά
Μ υαλά
Ε υαίσθητων
Ν έων,
Ο ιηματιών
Ι δανικών; 

Μ άλλον
Υ μάτια
Ε ύκολα
Σ χίζονται,

Α λλοιώνοντας
Π αράδοξα,
Α νεπανόρθωτα
Τ ρανές
Η μέρες
Μ εγαλείου,
Ε λευθέρου
Ν ου
Ο νειρεμένης
Ι σχύος!