Σε κάθε κλάσμα του δεύτερου...
βαραίνουν πιότερο
τα ήδη ασήκωτα βήματα
κι η πυγμή πιο βαθιά
μες το στήθος καρφώνεται
και στον κόσμο δε βρίσκει αποκούμπι
θεραπεία δεν έχει
έτσι η μόλυνση απλώνεται...
Οι σειρήνες το δικό τους τραγούδι
σφυρίζουν
και η στάθμη του αίματος
λίγο κάτω απ' τις κόρες
που κοιτάζουν
τα καρφωμένα τα σύννεφα
στις ουράνιες βάσεις τους
μπρος στον ήλιο
που παλεύει
για μια τελευταία ανάσα...
σε κάθε κλάσμα του δεύτερου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου