Το φως ημιθανές
και η πόρτα πάλι κρυώνει...
Η μέρα μόλις κοιμήθηκε
κι Εγώ στριμωγμένος στην πρώτη γωνία της।
Μόνος - εδώ και καιρό -
παίζω με τον μόνο φίλο που έχω - τον εαυτό μου
- τον βάζω απέναντι να κάνει τη σκιά πάνω στον τοίχο
- τον βλέπω να σκύβει και ν' ακολουθεί το μυρμήγκι μέχρι εκεί που στρίβει στο χάος
- τον ξαπλώνω στο κρεβάτι να ζεστάνει το στρώμα।
Η νύχτα έχει έρθει
κι Εγώ αγκαλιασμένος με την πρώτη αγωνία της।
Μόνος - εδώ και καιρό -
συνεχίζω να παίζω με τον μόνο φίλο που έχω - τον εαυτό μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου