Μπαμπά, θέλω να πεθάνεις!

(Στο Σπύρο)

- μπαμπά!!
- έλα, τι θέλεις;
- έρχεσαι λίγο εδώ;
......
- έλα, αγόρι μου, πες μου.
- μπαμπά, θέλω να πεθάνεις....
- να πεθάνω; γιατί;
- θέλω να παντρευτώ τη μαμά μου!
- και γιατί να πεθάνω; αν θες τόσο πολύ να παντρευτείς τη μαμά σου, μπορούμε να πάρουμε διαζύγιο και να την παντρευτείς.
- όχι, δε θέλω να πάρετε διαζύγιο...
γιατί. αν πάρετε διαζύγιο, θα παντρευτείς κι εσύ άλλη μαμά και δε θέλω.
- άρα πρέπει να πεθάνω.
- ναι, αλλά όχι τώρα. τώρα είμαι πολύ μικρός και τον θέλω τον μπαμπά μου.
- εντάξει, αγόρι μου, κοιμήσου τώρα, αύριο έχουμε σχολείο.
- μπαμπά;
- έλα, άντρα μου!
- δε θέλω να πεθάνεις! τελικά δε θα παντρευτώ τη μαμά, αλλά τη Δώρα που με φίλησε στο διάλειμμα.
- είναι όμορφη;
- έχει μαλλιά σαν της μαμάς.
- καληνύχτα, Σπύρο μου! να κλείσω το φως;
- όχι!!!
- γιατί;... φοβάσαι;
- λίγο... είμαι μικρούλης ακόμη!!
- κοιμήσου... (του μουρμούρησα στον κρόταφό του το υπνωτικό του).... καληνύχτα, αγόρι μου!