Στ' ανεπιθύμητα... με ανεκτίμητα

Μένοντας κάπου ανεπιθύμητα...

- κλείνω τα μάτια μου τα δυο
και μες το χρόνο τριγυρνώ

στους ήχους μέσα τους παλιούς
τους περασμένους τους αυλούς

πίσω στην πλάκα της αυλής
που' πεφτε κλάμα της βροχής

που κι ο κισσός σερνόταν ως την πόρτα
για να γευτεί τη ζηλευτή τη νότα

μέσα στις νύχτες τις πολλές
που' τανε κόκκινες κι αυτές

μέσα στο τρέμουλο στα άκρα
που' φερνε πάθος μες την σάρκα -

...έχοντας πλάι μου ωστόσο τα ανεκτίμητα...