Στην άλλη όψη του κόσμου

Η νύστα ανύπαρκτη
Αν και ο ύπνος έχει ώρες πολλές μακριά

Στη μοναξιά που φτιάχνω τριγύρω μου
Με φώτα σβηστά
Με κεριά αναμμένα
Με σκιές που αχνίζουν στου τοίχου το χρώμα
Με τους ήχους που χαϊδεύουν τ’ αυτιά μου
Με τον καπνό του τσιγάρου στο δικό του χορό

Βγαίνω με πατούσες γυμνές στο μπαλκόνι
Που η υγρασία έχει παγώσει

Κι απόψε

Ατενίζω το βάθος του σκότους
Που μεγαλώνει σαν το παίρνει η θάλασσα
Και το φτάνει απέναντι
Εκεί μακριά στη στεριά

Κοιτάζω επίμονα, ψάχνω καλά
Πίσω απ’ τις πόρτες
Να βρω να φορέσω ένα χαμόγελο
Ίσως αντέξω το κρύο
Που περονιάζει τα οστά μου από την αϋπνία

Σηκώνω τα χέρια
Γονατίζω και ρίχνω το βλέμμα ψηλά
Εκεί που βρίσκω λίγο φως
Κοντά σ’ ένα άστρο

Τεντώνω το λαιμό μέχρι να πονέσει η φλέβα του
Να χτυπήσει το αίμα στο στενό της σημείο
Κι ύστερα μαζεύομαι κουβάρι,
Το κεφάλι στα πόδια
Και τα χέρια γύρω από τα πόδια,
Το αυτί στην καρδιά
Για να ακούσει τη ζωή που μέσα κυλά,
Στην ζεστή ανάσα το στέρνο
Για να νιώσει την πνοή

Κι όλα αυτά τώρα,

Τώρα
Που μπορώ να λέω
Ότι βρίσκομαι στην άλλη όψη του κόσμου!