Στο κόσμο πια έκθετα...

Νιώθω τον ήχο
σαν βαδίζει και χάνεται
και θέλω να σταματήσω να νιώθω...

κι εσύ ψυχή μου
στο χώμα μη σέρνεσαι
για έναν τόσο ανελέητο πόθο।

Καλύπτω τα μάτια
μη δείχνουν ανόητα
και στρέφω το βλέμμα αντίθετα...

όλα του αύριο
είναι πια αυτονόητα
σαν μένουν στον κόσμο πια έκθετα...