Ήρθες

Σαν όνειρο ήρθες,
Εκεί που στρίβει ο δρόμος της ψυχής μου
Και συναντάει το κάλεσμα της Μούσας
Που ακτινοβολεί στον ορίζοντα ντυμένη με ρόδα...

Η νύχτα ήρεμη, ιδανική
Κι ας τη σχίζει ο ήχος της αλυσίδας
Που κρατάει τη δίνη του πάθους...

Ένας σπινθήρας σου αρκεί
Να φωτίσει το σκοτάδι
Να στροβιλίσει τη θάλασσα
Να ξεσηκώσει την αλμύρα
Να ποτίσει τα χείλη λίγο αλάτι
Να σβήσει τη δίψα του κορμιού
Να συντρίψει το φόβο...

Και σαν πυροτέχνημα να βγει τσάρκα στον ουρανό
Να λάμψει για τόσο...
Όσο χρειάζεται,
Για να φτάσει το άστρο
Που είναι έτοιμο να πέσει
Και να δημιουργήσει μια ευχή
Στον κύκλο που κλείνει μέσα του
Τις πιο κρυφές ακτίνες!