Σαν κείνο της Ελένης!

Μέσ' το σκοτάδι βάλθηκες
να ψάχνεις την αγάπη,
χωρίς να θέλεις πιάστηκες
αιχμάλωτη σε λάθη...

Ώρες μπρος το παράθυρο
να δεις εκείνον μένεις,
όμως το πάθος σου άκαιρο
σαν κείνο της Ελένης!

Στ' όραμα που φαντάστηκες
σαν πέρασμα της σελήνης,
μικρή μου, πώς γελάστηκες,
αφού χαρά δε δίνει...

Χρόνια μέσα στο άπειρο,
εικόνες χίλιες δένεις,
σε ένα κούφιο όνειρο
σαν κείνο της Ελένης!