Αχ, μάνα!

Η Πηνελόπη κατάκειτη
με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος...

δεν μπορεί να κινήσει τα δάκτυλα
κι οι αράχνες κόβουν βόλτα
στον αργαλειό της...

ένας σκόρος της γελάει
πίσω από την τρύπα που' χει ανοίξει
στο υφαντό που έχει αφήσει...

ένα βλέμμα απροσδιόριστο, χαμένο
ευθεία μπροστά...
μία σκέψη χτυπάει τους τοίχους
και ζητάει μάταια να αγκαλιάσει το θάνατο
που περνάει από δίπλα, αλλά εντέχνως ξεφεύγει - ο άτιμος -...

κι ένα όνομα για όλους που βρίσκονται γύρω της
βγαίνει απ' το στόμα της :"Οδυσσέα!..."

κάπου κάπου ο Τηλέμαχος
πλησιάζει το μέτωπο στα χείλη της
κι ένα άπνοο φιλί ζωγραφίζεται πάνω του
που τον καίει όλη μέρα σαν λέει :
"αχ, μάνα!..."