Μ.Ο.Ν.Α.Ξ.Ι.Α. μ' Α.Ν.Τ.Ι.Δ.Ο.Τ.Ο.

Μ ένω μονάχα με μια λέξη αγκαλιά
Ο πλισμένη με βαριά πανοπλία,
Ν α φωνάζει το χρόνο για σύμμαχο,
Α ργά αργά να περνά το κατώφλι μου,
Ξ εχασμένες στιγμές προσπαθώντας να δώσει,
Ι δανικές μυρωδιές να σκεπάσει,
Α ποψιλώνοντας τη χλόη του νου μου...

μ'

Α πλώνω το κορμί μου ημίγυμνο,
Ν α στραφεί προς την άλλη τη λέξη,
Τ ην κενότητα αυτή να πληρώσει,
Ι χνηλάτης να γίνει της νύχτας,
Δ ότης του κόκκινου χώματος,
Ο μορφιές ζωντανές να προσφέρει,
Τ ραγουδώντας κομμάτια υπέροχα,
Ο δογέφυρα της ζωής που' χω χάσει.