Μέσ’ το σκοτάδι
και τις βροντές
που βίαια βγαίνουν στον ουρανό
περνώ πεζός
και με τα πόδια μου γυμνά,
για να γνωρίσω την πατρίδα...
ξεκινώ απ’ την πλατιά κοιλάδα
με τα ποτάμια της – γεμάτα νερό –
γύρω τους άφθονα οπωροφόρα
πολύχρωμοι και οι καρποί τους
η γεύση τους υπέροχη...
πηδώ από κάθε θεϊκή κορυφή
σε μια άλλη
και αντικρίζω τον αέρα της έκφρασης...
βουτώ τότε στις πηγές των Μουσών,
για να κοιτάξω
τα αισθήματα και τις κρυφές τις σκέψεις...
βαδίζω σαν ακροβάτης
στα λεπτά μονοπάτια
που οδηγούν στο δρόμο των επιθυμιών...
ζητώ να δω την κίνηση
σε κάθε σταθμό μου σ’ αυτά...
και από εκεί πετώ, πετώ
και φτάνω στην απλωμένη θάλασσα,
εκεί που η κόκκινη άμμος
κινούμενη και με ψυχή
γυρνάει στην πηγή της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου