Τα πόδια τρέξανε - γυμνά -
στον καυτερό το δρόμο πάνω
σαν θέλησαν να βρουν τις σκέψεις,
να δουν έχσαν τα γιορτινά τους υποδήματα
- εκείνα τα μεγάλα τα κατακόκκινα παπούτσια -
που δόθηκαν μια μέρα - τυλιγμένα -
μες σε χαρτί πεσμένων φύλλων...
... και άρπαξαν στο πεζοδρόμιο το πρώτο
την άκρη μιας βιτρίνας
μα δάκρυσαν σαν είδαν στο γυαλί
τη γύμνια των δακτύλων।
Κι οι σκέψεις έμειναν βουβές
σαν το χαρτί δίχως μελάνι
και οι γραμμές χαμένες...
... το θέμα... καταρρέει!
στον καυτερό το δρόμο πάνω
σαν θέλησαν να βρουν τις σκέψεις,
να δουν έχσαν τα γιορτινά τους υποδήματα
- εκείνα τα μεγάλα τα κατακόκκινα παπούτσια -
που δόθηκαν μια μέρα - τυλιγμένα -
μες σε χαρτί πεσμένων φύλλων...
... και άρπαξαν στο πεζοδρόμιο το πρώτο
την άκρη μιας βιτρίνας
μα δάκρυσαν σαν είδαν στο γυαλί
τη γύμνια των δακτύλων।
Κι οι σκέψεις έμειναν βουβές
σαν το χαρτί δίχως μελάνι
και οι γραμμές χαμένες...
... το θέμα... καταρρέει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου